کد مطلب:37947 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:11

گنجینه پرسمان » اهل بيت

اگر در دوران حكومت علي(ع) 90% مردم بر فرض ميخواستند امام (ع) از حكومت كنارهگيري كند، حضرت چه كار بايد ميكرد؟

حضرت علي(ع) در خطبه سوم نهج البلاغه ميفرمايد: سوگند به خدايي كه دانه را شكافت و انسان را آفريد! اگر نه اين بود كه جمعيت بسياري گرداگردم را گرفته به ياريم قيام كردهاند و از اين جهت حجت بر من تمام شده بود و اگر نبود عهد و مسئوليّتي كه خداوند از علما و دانشمندان هر جامعه گرفته كه در برابر شكم خوارگي ستمگران و گرسنگي ستمديدگان سكوت نكنند، من مهار شتر خلافت را رها ميساختم و از آن صرف نظر ميكردم و آخر آن را با جام آغازش سيراب ميكردم، آن وقت خوب ميفهميديد كه دنياي شما در نظر من بي ارزشتر از آبي است كه از بيني گوسفندي بيرون آيد.

امام(ع) دراين جملات به دو نكته بسيار مهم تصريح دارد:

1- حضور مردم نقش اساسي دارد و بدون آن حكومت بر مردم، حكومت اجباري ميشود. در تأسيس حكومت و روي كار آمدن حتي شخصيتي مانند پيامبر(ص) و علي(ع) بيعت و همراهي مردم نقش اساسي داشت. اگر بيعت مردم نبود، حكومت پيامبر(ع) و علي(ع) پا نميگرفت.

البته اين به معناي مشروعيت حكومت پيامبر(ص) و حضرت علي(ع) نميباشد، بلكه در مقام تحقق چنين شرطي لازم است. به همين جهت اگر فرض شود كه در ادامه اين نوع حكومت با موافقت 10% بتواند باقي بماند و پيامدهاي سياسي و اجتماعي نداشته باشد، يعني 90% حمايت نكنند، نه اين كه مخالفت كنند و حضرت علي(ع) بتوانند به اجراي احكام الهي بپردازد، حكومت حضرت ادادمه خواهد يافت، مگر آن كه آثار ديني، سياسي، اجتماعي و... داشته باشد كه دراين حال نميتواند حكومت ادامه يابد. از ظاهر عبارات حضرت به دست ميآيد كه چنين حكومتي را رها ميكند.

2- مطلب دوم يك مسئوليت شرعي و الهي را بيان ميكند. در چنين موقعيتي حمايت يا عدم حمايت مردمي نقشي ندارد. بنابراين اگر بر اساس مسئوليت الهي، كسي حكومت را به دست گرفت، اگر در ادامه كار بتواند نقش و مسئوليت ديني را اجرا كند و پيامدهايي كه ذكر شد، نداشته باشد، حكومت خواهد داشت.